Καλώς ήρθατε στη σελίδα μας!


 Ήταν από την Ηλιούπολη της Συρίας και έζησε επί Τραϊανού (98-117 μ.Χ.). Περνούσε τη ζωή της μέσα στην πορνεία και τις ακολασίες. Ή εκθαμβωτική καλλονή της είλκυε πολλούς εραστές και έτσι συγκέντρωσε πολύ πλούτο. Το θείο έλεος όμως ευδοκεί, ώστε και οι ψυχές πού παρεκτράπησαν ηθικά να μη χάνουν ολότελα την ηθική συναίσθηση, αλλά να μένει κάτι από τον ηθικό πόθο. Έτσι και ή Ευδοκία. Μετά από μια αρρώστια της, είτε από κορεσμό, είτε από εγωισμό προς τους φίλους της, διότι την περίοδο πού ήταν άρρωστη την είχαν εγκαταλείψει, δε συνέχισε την προηγούμενη ζωή της. Εγκατέλειψε την πόλη και επέστρεψε μετά από ένα χρόνο. Θέλησε να μείνει άγνωστη και γι' αυτό εγκαταστάθηκε στα τελευταία σπίτια της πόλης. Εκεί, γνωρίζει με θαυματουργικό τρόπο τους χριστιανούς της τοπικής Εκκλησίας . Αναπαύεται τόσο πολύ από τη διδασκαλία του Ευαγγελίου (και νουθεσιών κάποιου μοναχού ονόματι Γερμανού), πού αμέσως βαπτίζεται χριστιανή (από τον επίσκοπο Θεόδοτο) και με τη μετάνοια της καθαρίζεται από τα έκτροπα της προηγούμενης ζωής. Από τότε αλλάζει ζωή. Δίνει την περιουσία της στα ορφανά και τους φτωχούς και γίνεται πιστή εργάτης του Ευαγγελίου. Και μάλιστα μέχρι μαρτυρικού θανάτου. Έτσι ή Αγία Ευδοκία έρχεται να μας θυμίσει τα αιώνια λόγια του Κυρίου μας: ότι οι τελώναι και αί πόρναι προάγουσιν υμάς εις την θασιλείαν του θεοϋ"1. ΟΙ τελώνες, δηλαδή και οι πόρνες, πού στην αρχή έδειξαν απείθεια στο Νόμο του Θεού, αλλά μετά μετενόησαν και πίστεψαν έμπρακτα σ' Αυτόν, θα προλάβουν στη βασιλεία του Θεού εσάς, πού μόνο στα λόγια πιστεύετε στο Θεό, ενώ στην πράξη είστε άπιστοι.
1. Ευαγγέλιο Ματθαίου, κα' 31 .
 
 
ΠΗΓΗ: www.imconstantias.org.cy/367.html
 
Η δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στην επίσης καταπληκτική και διδακτική παραβολή του ασώτου υιού (Λουκ.15,13-32). Οι Πατέρες όρισαν να είναι αφιερωμένη η Κυριακή αυτή στην συγκεκριμένη παραβολή του Κυρίου, για να τονισθεί στους πιστούς η απύθμενη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο και το πλούσιο έλεος της συγχώρεσης, που δίνει στους μετανοούντες ανθρώπους.
Αν η προηγούμενη Κυριακή είναι αφιερωμένη στη στηλίτευση της παθολογικής εγωιστικής αυτάρκειας και η κατάδειξη των δεινών συνεπειών της, η δεύτερη Κυριακή είναι αφιερωμένη στη μετάνοια και στα ευλογημένα παρεπόμενά της.
Ο ευαγγελιστής Λουκάς μας διέσωσε την παραβολή αυτή ως εξής: Υπήρχε κάποιος πατέρας που είχε δυο γιους. Ο δεύτερος, κάποια στιγμή, ζήτησε το μερίδιο της κληρονομιάς του και έφυγε σε μακρινές χώρες, όπου σπατάλησε την περιουσία του σε ασωτίες. Τα χρήματα κάποτε τελείωσαν και στην περιοχή έπεσε μέγας λιμός. Αναγκάστηκε να γίνει χοιροβοσκός και να προσπαθεί να χορτάσει από τις βρωμερές και ευτελείς τροφές των χοίρων. Μέσα στη δίνη του θυμήθηκε την αρχοντική ζωή στο πατρικό σπίτι. Θυμήθηκε πως ακόμα και οι δούλοι του πατέρα του ζούσαν ασύγκριτα καλλίτερη ζωή από τη δική του. Τότε πήρε τη μεγάλη απόφαση να γυρίσει στο σπίτι του και να ζητήσει από τον πατέρα του να τον συγχωρήσει και να τον προσλάβει ως δούλο του. Όμως ο στοργικός πατέρας του τον δέχτηκε ως γιο του και τον περιποιήθηκε δεόντως, παρά τις διαμαρτυρίες του μεγάλου γιου του, διότι «νεκρός ην και ανέζησε, και απολωλώς ήν και ευρέθη» (Λουκ.15,32).
Κάποιοι υποστηρίζουν δικαιολογημένα πως και αν ακόμη είχε χαθεί ολόκληρο το Ευαγγέλιο και είχε σωθεί μόνο αυτή παραβολή, θα μπορούσε αυτή να αποτελέσει κείμενο ελπίδας και σωτηρίας για το ανθρώπινο γένος. Σε καμιά άλλη θρησκεία δε παρουσιάζεται ο Θεός τόσο συμπονετικός, ως στοργικός άνθρωπος πατέρας. Σέβεται απόλυτα την ανθρώπινη ελευθερία και τις επιλογές του κάθε ανθρώπου, ως πρωταρχικό στοιχείο της ανθρώπινης προσωπικότητας. Πνίγει μέσα στα φιλάνθρωπα σπλάχνα Του τον πόνο Του για την αποστασία του καθενός και περιμένει καρτερικά την επιστροφή του. Μόλις αυτή υπάρξει σβήνει με μια μονοκονδυλιά όλες τις άνομες πράξεις του και τον αποκαθιστά στην πρότερη θέση του.
Μετάνοια σημαίνει κατά γράμμα αλλαγή νου. Στην ουσία σημαίνει την οντολογική μετάλλαξη του ανθρώπου από την κατάσταση της εγωπαθούς αυτάρκειας στην κατάσταση της συναίσθησης της αμαρτωλότητας. Είναι η μετάβαση στο πνεύμα της ταπείνωσης και της συντριβής μπροστά στον απόλυτα αγαθό Θεό, του Οποίου το φως φανερώνει άπλετα το σκοτεινό μας εαυτό. Η συνειδητοποίηση της πτωτικής μας καταστάσεως, της επώδυνης τραυματικής εμπειρίας μας και της απουσίας διαύλων της χάριτος του Θεού στον εαυτό μας είναι το πρώτο βήμα για την οντολογική μας αποκατάσταση. Έπεται η υλοποίηση της μεγάλης μας απόφασης για την έμπρακτη αλλαγή της νοοτροπίας μας και τη διόρθωση της πορείας μας προς το Θεό.
Είναι περιττό να τονίσουμε πως η μετάνοια χρειάζεται ιδιαίτερο ηρωισμό και αγωνιστική διάθεση, όπως αποτυπώνεται θαυμάσια στην ευαγγελική περικοπή του ασώτου υιού. Όπως όλα τα αγαθά, έτσι και η σωτηρία μας, είναι αποτέλεσμα ηρωισμού, ασυμβίβαστης αυταπάρνησης και σκληρού αγώνα.
Ένα θαυμάσιο τροπάριο της ημέρας εκφράζει απόλυτα τα υψηλά νοήματα της παραβολής, ως εξής: «Της πατρικής δωρεάς διασκορπήσας τον πλούτον, αλόγοις συνεβοσκόμην ο τάλας κτήνεσι, και τοις αυτών ορεγόμενος τροφής, ελίμωττον μη χορταζόμενος΄ άλλ' υποστρέψας προς τον εύσπλαχνον Πατέρα, κραυγάζω συν δάκρυσι΄ Δέξαι με ως μισθίον, προσπίπτοντα τη φιλανθρωπία Σου, και σώσον με».
Οι πιστοί καλούνται την περίοδο του Τριωδίου να συνειδητοποιήσουν την άμετρη αγάπη του Θεού και να επιστρέψουν, όπως ο άσωτος της παραβολής, σε Αυτόν και να ζητήσουν το έλεός Του. Η κατανυκτική αυτή περίοδος είναι μοναδική για μετάνοια και συντριβή
.
 
ΠΗΓΗ: www.apostoliki-diakonia.gr
Αγία Φωτεινή η Μεγαλομάρτυς η Σαμαρείτιδα
 
Εορτάζει στις 26 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.
 
Βιογραφία

Η Αγία Μεγαλομάρτυς Φωτεινή καταγόταν από την Σαμαρειτική πόλη Σιχάρ . Τις πρώτες πληροφορίες για την Αγία τις βρίσκουμε στο Δ  κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου (Δ’ 1 – 38).
Κάθε μεσημέρι πήγαινε έξω από την πόλη, στο πηγάδι το λεγόμενο του Ιακώβ, και εγέμιζε την στάμνα της. Εκεί, μια ημέρα, συνάντησε τον Ιησού Χριστό, ο Οποίος εφανέρωσε σ’ αυτήν όλη τη ζωή της. Ο Κύριος είπε στην Αγία, ότι Αυτός είναι « το ύδωρ το ζων», δηλαδή η αστείρευτη πηγή του Αγίου Πνεύματος. Αυτό το «πνευματικό ύδωρ» έδωσε ο Κύριος στη Σαμαρείτιδα, η οποία εβαπτίσθηκε Χριστιανή μεταξύ των πρώτων γυναικών της Σαμάρειας και ονομάσθηκε Φωτεινή.
Από τότε αφιέρωσε τον εαυτό της στη διάδοση του Ευαγγελίου στην Αφρική και στη Ρώμη. Εκεί έλαβε και μαρτυρικό θάνατο από τον αυτοκράτορα Νέρωνα (54 – 68), όταν αυτός έμαθε ότι η Αγία Φωτεινή έκανε Χριστιανές τη θυγατέρα του Δομνίνα και μερικές δούλες της.
Μαζί με την Αγία Φωτεινή εμαρτύρησαν οι υιοί της και οι πέντε αδελφές της.
 
 Απολυτίκιον 
Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.
 
Την πηγήν δεξαμενή της σοφίας και χάριτος, εκ χειλέων Κυρίου Φωτεινή Ισαπόστολε, νομίμως ηγωνίσω πανοικεί, και νέμεις φωτισμόν παρά Θεού, τοις προστρέχουσι τη σκέπη σου τη σεπτή, και ευλαβώς βοώσί σου. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω χορηγούντι δια σου, χάριν ημίν και έλεος.

 Έτερον Απολυτίκιον
Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.

Φωτεινήν και Φωτίδα και Φωτώ ανυμνήσωμεν, συν Ανατολή Φωτεινόν τε Ιωσήν θείοις άσμασιν, ομού Κυριακήν Παρασκευήν, τους Μάρτυρας Χριστού περιφανείς· θείαν χάριν γαρ αιτούνται και φωτισμόν, τοις πίστει ανακράζουσι· δόξα τω ενισχύσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι’ υμών πάσιν ιάματα.

Πηγή: saint.gr 

ΠΗΓΗ: www.diakonima.gr

Η Εκκλησία μας στις 23 Φεβρουαρίου τιμά την μνήμη του Αγίου Πολυκάρπου, επισκόπου Σμύρνης. Ο Άγιος γεννήθηκε περί το 80 μ.Χ. από ευσεβείς γονείς, τον Παγκράτιο και τη Θεοδώρα, οι οποίοι είχαν φυλακιστεί με εντολή του διοικητή της Εφέσου Μαρκίωνος, γιατί δεν θέλησαν να αρνηθούν το Χριστό.
Ο Πολύκαρπος γεννήθηκε μέσα στη φυλακή και συγκεκριμένα μια μέρα πριν το μαρτύριο των γονέων του. Ο Θεός δεν τον εγκατέλειψε και τον μεγάλωσε μια πλούσια γυναίκα, η οποία δεν είχε παιδιά.
          Ο Άγιος, όταν ήταν περίπου 20 ετών, είχε την ευλογία μαζί με τον Άγιο Ιγνάτιο το Θεοφόρο να γίνει  μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Ακολουθούσε παντού τον Ευαγγελιστή στις περιοδείες του στη Μικρά Ασία. Όταν ο Ευαγγελιστής εξορίστηκε από τον αυτοκράτορα Δομιτιανό  στο νησί της Πάτμου, ο Άγιος κατέφυγε κοντά στον επίσκοπο Σμύρνης Βουκόλο (εορτάζει στις 6 Φεβρουαρίου).
 Ο Άγιος Βουκόλος, εκτιμώντας τις αρετές του, τον χειροτόνησε ιερέα. Μετά την κοίμηση του Αγίου Βουκόλου, χειροτονήθηκε από τους Αποστόλους ο Άγιος Πολύκαρπος νέος επίσκοπος Σμύρνης.
Λίγα χρόνια αργότερα (107 μ.Χ.), ο Άγιος Πολύκαρπος παρακολούθησε με πόνο ψυχής, αλλά και με θερμή προσευχή, στη Ρώμη, το μαρτύριο του πολυαγαπημένου του εν Χριστώ αδελφού, του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου. Η αδελφική αγάπη και σεβασμός του προς τον Θεοφόρο Πατέρα μαρτυρείται από την επιστολή που έγραψε προς τους Φιλιππησίους. Σ’ αυτή την επιστολή τους συγχαίρει για την φιλοξενία, την οποία παρείχαν στον Άγιο Ιγνάτιο, όταν αυτός διήλθε από την πόλη των Φιλίππων.
Η πιο μεγάλη του αρετή υπήρξε η αφοσίωση του στο κήρυγμα του Ευαγγελίου, στηρίζοντας τους πιστούς στην πίστη του αληθινού Θεού. Εργάζονταν ακούραστα, ελκύοντας με την αρετή του πολλούς ειδωλολάτρες στην πίστη του Χριστού. Ήταν πολέμιος των αιρετικών και των Ιουδαίων που νόθευαν το Ευαγγέλιο με τις πλάνες και τις αιρέσεις τους.
Γι’ αυτό οι αιρετικοί και κυρίως οι Ιουδαίοι ξεσήκωσαν τον όχλο της περιοχής της Σμύρνης με διάφορες συκοφαντίες εναντίον των χριστιανών και κυρίως κατά του Αγίου. Πολύ σύντομα έπεισαν και τον τοπικό άρχοντα που στράφηκε αμέσως κατά του Αγίου Πολυκάρπου και έδωσε διαταγή να τον συλλάβουν.
Τελικά ο Άγιος συνελήφθη το 167 μ.Χ. και οδηγήθηκε ενώπιον του τοπικού διοικητή. Εκεί κάποιος αστυνόμος με το όνομα Ηρώδης και ο πατέρας του Νικήτας προσπάθησαν να τον πείσουν να αρνηθεί τον Χριστό. Ο γηραιός επίσκοπος με θάρρος τους απάντησε ότι υπηρετεί τον Χριστό από νεαρή ηλικία και είναι αδύνατο τώρα, μετά από τόσα χρόνια, να Τον αρνηθεί.
Ο διοικητής γεμάτος θυμός έδωσε διαταγή να ανάψουν μια μεγάλη φωτιά, για να καεί ζωντανός ο Άγιος.  Τότε συνέβη ένα θαυμαστό γεγονός. Οι φλόγες σχημάτισαν ένα είδος καμάρας γύρω από το σώμα του επισκόπου και τον προστάτευαν. Στο τέλος, ο διοικητής βλέποντας ότι η φωτιά δεν τον έβλαπτε καθόλου διέταξε ένα στρατιώτη να αποκεφαλίσει τον Άγιο.
Τότε ένα δεύτερο θαυμαστό γεγονός έγινε, από το κορμί του επισκόπου έτρεξε τόσο αίμα, ώστε έσβησε τη φωτιά. Με αυτό το μαρτύριο έλαβε το στέφανο της αιώνιας ζωής.
Οι Ιουδαίοι όμως δεν ήθελαν να πάρουν οι Χριστιανοί το λείψανο του Αγίου και συμβούλευσαν το διοικητή να κάψει το σώμα του επισκόπου. Ο διοικητής συμφώνησε και έδωσε διαταγή να καεί το σώμα του Αγίου. Παρόλα αυτά, με τη θεία Χάρη, παρέμειναν σώα αρκετά οστά, τα οποία περισυνέλεξαν με ευλάβεια οι Χριστιανοί της περιοχής.
Ένα από αυτά τα σωζόμενα λείψανα, είναι το χέρι του Αγίου που φυλάσσεται στην Ιερή Μονή Αμπελακιωτίσσης (Κοζίτσης) Ναυπακτίας. Η Αγία χείρα φυλάσσεται μέσα σε αργυρή λάρνακα και αποτελεί μεγάλη ευλογία για την μονή. Ας έχουμε την ευχή του και ας παραμένουμε πιστοί στο θέλημα του Τριαδικού Θεού, όπως παρέμεινε και ο Άγιος Πολύκαρπος.
Συγγραφή: Αναστάσιος Νικολάου, φιλόλογος.
Επιμέλεια: Ρένος Κωνσταντίνου, θεολόγος.
 
 
 
ΠΗΓΗ: www.imconstantias.org.cy/1396.html
 
 
 

 
Η πρώτη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στην πολύ διδακτική παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, την οποία ο Κύριος διηγήθηκε, προκειμένου να διδάξει την θεοφιλή αρετή της ταπεινώσεως και να στηλιτεύσει την εωσφορική έπαρση. Δίδαξε την παραβολή αυτή «προς τινας τους πεποιθότας αφ' εαυτοίς ότι εισί δίκαιοι, και εξουθενούντας τους λοιπούς» (Λουκ.18,9).
Ο ευαγγελιστής Λουκάς, με τρόπο λιτό, αλλά σαφέστατο, διέσωσε την παραβολή αυτή ως εξής: «ʼνθρωποι δύο ανέβησαν εις το ιερόν προσεύξασθαι , ο εις Φαρισαίος και ο έτερος τελώνης. Ο Φαρισαίος σταθείς προς ευατόν ταύτα προσηύχετο ΄ ο Θεός ευχαριστώ σοι ότι ουκ ειμί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και ως ούτος ο τελώνης΄ νηστεύω δις του σαββάτου , αποδεκατώ πάντα όσα κτώμαι. Και ο τελώνης μακρόθεν εστώς ουκ ήθελεν ουδέ τους οφθαλμούς εις τον ουρανόν επάραι , αλλ' έτυπτεν εις το στήθος αυτού λέγων΄ ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ . Λέγω υμίν , κατέβη ούτος δεδικαιωμένος εις τον οίκον αυτού ή γαρ εκείνος΄ ότι πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται , ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται » (Λουκ.18,10-14).
Η τάξη των Φαρισαίων εκπροσωπούσε την υποκρισία και την εγωιστική αυτάρκεια και έπαρση. Τα μέλη της απόλυτα αποκομμένα από την υπόλοιπη ιουδαϊκή κοινωνία, αποτελούσαν, λαθεμένα, το μέτρο σύγκρισης της ευσέβειας και της ηθικής για τους Ιουδαίους. Αντίθετα οι τελώνες ήταν η προσωποποίηση της αδικίας και της αμαρτωλότητας . Ως φοροεισπράκτορες των κατακτητών Ρωμαίων διέπρατταν αδικίες, κλοπές, εκβιασμούς, τοκογλυφίες και άλλες ειδεχθείς ανομίες και γι' αυτό τους μισούσε δικαιολογημένα ο λαός. Δύο αντίθετοι τύποι της κοινωνίας, οι οποίοι εκπροσωπούσαν τις δύο αυτές τάξεις, ανέβηκαν στο ναό να προσευχηθούν. Ο πρώτος ο νομιζόμενος ευσεβής, έχοντας την αυτάρκεια της δήθεν ευσέβειάς του ως δεδομένη, στάθηκε με έπαρση μπροστά στο Θεό και άρχισε να απαριθμεί τις αρετές του, οι οποίες ήταν πραγματικές. Τις εξέθετε προκλητικότατα εις τρόπον ώστε απαιτούσε από το Θεό να τον επιβραβεύσει γι' αυτές. Για να εξαναγκάσει το Θεό έκανε και αήθη σύγκρισή του με άλλους ανθρώπους και ιδιαίτερα με τον συμπροσευχόμενό του τελώνη.
Αντίθετα ο όντως αμαρτωλός τελώνης συναισθάνεται τη δεινή του κατάσταση και με συντριβή και ταπείνωση ζητεί το έλεος του Θεού. Αυτή η μετάνοιά του τον δικαιώνει μπροστά στο Θεό. Γίνεται δεκτή η προσευχή του, σε αντίθεση με τον υποκριτή Φαρισαίο, ο οποίος όχι μόνο δεν έγινε δεκτή η προσευχή του, αλλά σώρευσε στον εαυτό του περισσότερο κρίμα, εξαιτίας της εγωπάθειάς του.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας όρισαν να είναι αφιερωμένη η πρώτη Κυριακή του Τριωδίου στη διδακτική αυτή παραβολή του Κυρίου για να συνειδητοποιήσουν οι πιστοί πως η υπερηφάνεια είναι η αγιάτρευτη ρίζα του κακού στον άνθρωπο, η οποία τον κρατά μακριά από την αγιαστική χάρη του Θεού και πως η ταπείνωση είναι το σωτήριο αντίδοτο της καταστροφικής πορείας, που οδηγεί τον άνθρωπο η εγωπάθεια. Είναι το χειρότερο εμπόδιο για τη σωτηρία του ανθρώπου. Αυτή η εγωιστική αυτάρκεια, ως μια λίαν νοσηρή κατάσταση εμποδίζει τη συναίσθηση της αμαρτωλότητας και τη διάθεση για μετάνοια. Εγωισμός και μετάνοια είναι δυο έννοιες εντελώς αντίθετες και ασυμβίβαστες μεταξύ τους. Η μία αναιρεί την άλλη. Οι πύλες της ψυχής του εγωπαθούς ανθρώπου είναι ερμητικά κλειστές για τη θεία χάρη και κατά συνέπεια είναι αδύνατη η σωτηρία του, όσο εμμένει στην εγωιστική του περιχάραξη.
Η υπερηφάνεια και ο εγωισμός είναι καταστάσεις εωσφορικές. Πρώτος διδάξας ο Εωσφόρος, ο οποίος δε μπορούσε να θεωρεί τον εαυτό του κατώτερο από το Θεό και δημιουργό του και γι' αυτό διανοήθηκε να στήσει το θρόνο του πάνω από το θρόνο της μεγαλοσύνης του Θεού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα όχι μόνο να μην πραγματοποιήσει το σκοπό του, αλλά να χάσει τη δόξα και την τιμή που του είχε χαριστεί από το Θεό και να καταπέσει στην έσχατη απαξία. Από ανείπωτο μίσος και φθόνο θέλησε να μεταδώσει και στον άνθρωπο, το κορυφαίο δημιούργημα του Θεού, τη φθοροποιά και καταστροφική έξη του εγωισμού. Έπεισε τους πρωτοπλάστους ότι δήθεν ήταν ικανοί από μόνοι τους να γίνουν θεοί (Γεν. 3 ο κεφ.), συμπαρασύρωντάς τους στη δική του δίνη και καταστροφή.
Αυτή ακριβώς την κατάσταση έχει υπόψη της η Εκκλησία μας και θέσπισε την κατανυκτική περίοδο του Τριωδίου, η οποία σημαίνει γι' Αυτήν την μεταπτωτική κατάσταση του ανθρωπίνου γένους, αρχίζοντας από τη στηλίτευση του εγωισμού, ως την πρωταρχική αιτία της πτώσεως.
Στην υπέροχη και διδακτική υμνωδία της ημέρας αυτής ψάλλουμε: «Υψηγορίαν φύγωμεν Φαρισαίου κακίστην, ταπείνωσιν δε μάθωμεν του Τελώνου αρίστην, ίν' υψωθώμεν βοώντες τω Θεώ συν εκείνω΄ Ιλάσθητι τοις δούλοις Σου, ο τεχθείς εκ Παρθένου, Χριστέ Σωτήρ, εκουσίως» και «Μη προσευξόμεθα φαρισαϊκώς, αδελφοί΄ ο γαρ υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται΄ ταπεινωθώμεν εναντλιον του Θεού τελωνικώς δια νηστείας κράζοντες΄ Ιλάσθητι ημίν, ο Θεός τοις αμαρτωλοίς». Η περίοδος του Τριωδίου είναι κατ' εξοχήν περίοδος αγώνα κατά της εγωπάθειας και άσκηση της αρετής της ταπείνωσης, ως μονόδρομο για τη σωτηρία μας.
 
ΠΗΓΗ: www.apostoliki-diakonia.gr
Τη Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου, κατόπιν προσκλήσεως των μαθητών, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Τιμόθεος μαζί με τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Εφραίμ, Καθηγούμενο της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Αγίου Όρους, καθώς και τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Μεθόδιο, Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Κορώνης επισκέφτηκαν το 2ο ΕΠΑΛ του Νομού μας. Αφού, τέλεσε την Ακολουθία του Αγιασμού ο Σεπτός Ποιμενάρχης μας, ο γέροντας Εφραίμ απάντησε σε ερωτήσεις των μαθητών.
 
 



 
ΠΗΓΗ: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ
 
Το εσπέρας της Κυριακής 28 Φεβρουαρίου 2016 και ώρα 6:00΄μ.μ., ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ .Τιμόθεος πραγματοποίησε το καθιερωμένο εσπερινό κήρυγμά του στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Καρδίτσης.
   Ακολούθως και ώρα 7:00΄μ.μ., παρευρέθη στην εκδήλωση του Συλλόγου Πολυτέκνων Νομού Καρδίτσης για την τελετή βράβευσης των αριστούχων μαθητών και επιτυχόντων φοιτητών και φοιτητριών του ως άνω Συλλόγου, η οποία πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο «ΚΙΕΡΙΟΝ». Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης, ομίλησε επίκαιρα ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Εφραίμ, Καθηγούμενος της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Αγίου Όρους, ο οποίος και επέδωσε χρηματικό βοήθημα στους αριστούχους, επιτυχόντες, καθώς και σε πολύτεκνες μητέρες.
 







 



 
ΠΗΓΗ: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ
 Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Τιμόθεος, την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016, λειτούργησε στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Καρδίτσης. Κατά την Θεία Λειτουργία, κήρυξε το θείο λόγο ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Επιφάνιος Οικονόμου, ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού.
   Στη συνέχεια και ώρα 10:30΄π.μ., ο Σεπτός Ποιμενάρχης μας παρέστη συμπροσευχόμενος στην μαθητική Θεία Λειτουργία, που τελέστηκε στο ιερό Παρεκκλήσιο Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης της ενορίας Αγίου Νικολάου Καρδίτσης.
 











 








 
ΠΗΓΗ: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ
Τη Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016 και ώρα 8:30μ.μ., σεπτή αδεία και ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Τιμόθεος τέλεσε την ιερά Αγρυπνία, επί τη ιερά μνήμη του αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Πολυκάρπου, επισκόπου Σμύρνης, στην Ιερά Μονή Υπεραγίας Θεοτόκου Κασσωπίτρας Κερκύρας. Να σημειώσουμε πως την ίδια ημέρα ήγαγε τα ονομαστήριά του ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αρχιμ. Πολύκαρπος Ζερβός.
 















 



 
ΠΗΓΗ: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ