Καλώς ήρθατε στη σελίδα μας!






ΠΡΩΤΗ Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΕΙΔΕ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΑΝΤΑ ΚΥΡΙΟ(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ)  

Μυροφόρες είναι οι γυναίκες που ακολουθούσαν το Κύριο μαζί με τη Μητέρα του, έμειναν μαζί της κατά την ώρα του σωτηριώδους πάθους και φρόντισαν να αλείψουν με μύρα το σώμα του Κυρίου. Όταν δηλαδή ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος ζήτησαν κι' έλαβαν από το Πιλάτο το δεσποτικό σώμα, το κατέβασαν από το σταυρό, το περιέβαλαν σε σινδόνια μαζί με εκλεκτά αρώματα, το τοποθέτησαν σε λαξευτό μνημείο κι' έβαλαν μεγάλη πέτρα πάνω στη θύρα του μνημείου, παρευρίσκονταν θεωρώντας κατά τον ευαγγελιστή Μάρκο η Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία που καθόταν απέναντι του τάφου. Άλλη Μαρία εννοούσε οπωσδήποτε τη Θεομήτορα. Δεν παρευρισκόταν μόνο αυτές, αλλά και πολλές άλλες γυναίκες όπως αναφέρει και ο Λουκάς.
Η ανάσταση του Κυρίου είναι ανανέωση της ανθρώπινης φύσεως και ανάπλαση και επάνοδος προς την αθάνατη ζωή του πρώτου Αδάμ που καταβροχθίσθηκε από το θάνατο λόγω της αμαρτίας και δια του θανάτου επανήλθε προς τη γη από την οποία πλάσθηκε.
Όπως λοιπόν εκείνον στην αρχή δεν τον είδε κανείς άνθρωπος να πλάττεται και να παίρνει ζωή, αφού δεν υπήρχε κανείς άνθρωπος εκείνη την ώρα, μετά δε τη λήψη της πνοής ζωής με θείο εμφύσημα πρώτη από όλους τον είδε μια γυναίκα, γιατί μετά από αυτόν πρώτος άνθρωπος ήταν η Εύα. Έτσι το δεύτερο Αδάμ, δηλαδή το Κύριο, όταν αναστήθηκε από τους νεκρούς, κανείς άνθρωπος δεν τον είδε, αφού δεν παρευρισκόταν κανείς δικός του και οι στρατιώτες που φύλαγαν το μνήμα ταραγμένοι από το φόβο, είχαν γίνει σαν νεκροί, μετά δε την ανάσταση πρώτη απ' όλους τον είδε μια γυναίκα.
Υπάρχει κάτι συνεσκιασμένο από τους ευαγγελιστές, το οποίο θα αποκαλύψω στην αγάπη σας. Πραγματικά πρώτη απ' όλους τους ανθρώπους, όπως ήταν σωστό και δίκαιο, είδε τον αναστάντα και απόλαυσε την ομιλία του και άγγισε τα άχραντα πόδια του, έστω και αν οι ευαγγελιστές δεν τα λέγουν φανερά, μη θέλοντας να φέρουν ως μάρτυρες τη μητέρα, για να μη δώσουν αφορμή υποψίας στους απίστους. Επειδή τώρα ομιλώ προς πιστούς θα διευκρινήσω τα σχετικά.
Αφού λοιπόν οι μυροφόρες ετοίμασαν τα μύρα και τα αρώματα, κατά την εντολή, το Σάββατο ησύχασαν. Ο Λουκάς αναφέρει: <<Τη πρώτη της εβδομάδος, όρθρο βαθύ, ήρθαν στο μνήμα, η Μαρία Μαγδαληνή, η του Ιακώβου, η Ιωάννα και άλλες μαζί τους.>> Ο Ματθαίος λέγει: <<αργά το Σάββατο, ξημερώνοντας την πρώτη της εβδομάδος και δύο μυροφόρες προσήλθαν.>> Ο Ιωάννης λέγει: <<Το πρωϊ, ενώ ήταν σκοτεινά και ήταν μόνο η Μαρία Μαγδαληνή>>. Ενώ ο Μάρκος αναφέρει: <<Πολύ πρωϊ της πρώτης της εβδομάδος και ήταν τρείς οι προσερχόμενες μυροφόρες.>>
Πρώτη της εβδομάδος που αναφέρουν όλοι οι ευαγγελιστές είναι η Κυριακή. Αργά το βράδυ, όρθρο βαθύ, πολύ πρωϊ και πρωϊ σκοτεινά ακόμη, ονομάζουν το χρόνο γύρω από τον όρθρο, ανάμικτο από φως και σκοτάδι. Φαίνονται βέβαια να διαφωνούν κάπως οι ευαγγελιστές μεταξύ τους τόσο για την ώρα, όσο και για τον αριθμό των γυναικών.
Οι μυροφόρες ήταν πολλές και ήλθαν στον τάφο όχι μια φορά, αλλά και δυό και τρεις φορές, συντροφιά μεν, αλλ' όχι οι ίδιες, κατά τον όρθρο μεν όλες, αλλ' όχι τον ίδιο χρόνο ακριβώς.
Όπως εγώ υπολογίζω και συνάγω από όλους τους ευαγγελιστές, πρώτη απ' όλους ήλθε στον τάφο του Υιού του Θεού η Θεοτόκος, έχοντας μαζί τη Μαγδαληνή Μαρία. Το συμπεραίνω από τον ευαγγελιστή Ματθαίο. Γιατί λέγει, <<ήλθε η Μαγδαληνή Μαρία και η άλλη Μαρία>>, που ήταν οπωσδήποτε η Θεομήτωρ, <<για να δουν τον τάφο. Και έγινε μεγάλος σεισμός, γιατί άγγελος Κυρίου ήλθε, σήκωσε τη μεγάλη πέτρα από το μνημείο και κάθησε πάνω της. Ήταν η μορφή του σαν αστραπή και το ένδυμά του λευκό σαν χιόνι και από το φόβο τους ταράχθηκαν οι φύλακες και έγιναν σαν νεκροί>>. Νομίζω ότι για τη Θεοτόκο ανοίχθηκε ο ζωηφόρος τάφος (γιατί γι' αυτή πρώτη και μέσω αυτής έχουν ανοιχθεί σ' εμάς όλα, είτε στον ουρανό είτε στη γη) γι' αυτήν άστραψε ο άγγελος να δεί τον άδειο τάφο και το μέγα θαύμα των ενταφίων χωρίς τον αναστάντα Κύριο. Και προφανώς ο ευαγγελιστής αυτός άγγελος ήταν ο Γαβριήλ, που ανάφερε την ανάσταση δείχνοντας το κενό μνημείο και λέγοντας στις μυροφόρες να την αναγγείλουν στους μαθητές. Και τότε <<εξήλθαν με φόβο και χαρά μεγάλη>>. Εγω νομίζω και πάλι ότι τον φόβο έχει ακόμη η Μαρία Μαγδαληνή και οι άλλες γυναίκες, ενώ η Θεομήτωρ απέκτησε τη μεγάλη χαρά, γιατί κατενόησε τα χαρμόσυνα λόγια του αρχαγγέλου τα οποία πίστευσε και από τα τόσα αξιόπιστα γεγονότα, του σεισμού, της μετάθεσης του λίθου, του άδειου τάφου, των άλυτων ενταφίων αδειανών από το σώμα.
Και τέλος πρώτη η Θεοτόκος αναγνώρισε τον αναστάντα και προσέπεσε στα πόδια του και έγινε απόστολος προς τους Αποστόλους, όταν επιστρέφοντας εμφανίσθηκε ο Ιησούς στις μυροφόρες, λέγοντας το: <<Χαίρετε>>.

ΠΗΓΗ: www.monipetraki.gr/pentikostario2.html






Του π. Ανδρέα Κονάνου
Άγιε μου Θωμά,
πόσο
με θυμίζεις
ώρες ώρες.
Άπιστος
κι εγώ
σαν εσένα.
Μια απιστία
που οι ωραίοι άγιοι
την είπαν
¨θαυμαστή¨.
Και ¨καλή¨.
Θέλω
όχι να αρνηθώ,
μα
να αισθανθώ.
Όχι να απορρίψω,
μα να αγγίξω.
Δεν μπορώ
την τυφλή πίστη,
που κινδυνεύει
να γίνει άρρωστη,
φανατική,
επικίνδυνη.
Σήμερα ο κόσμος
κυλιέται στο αίμα
ακριβώς
από ανθρώπους
¨πιστούς¨ σε κάτι,
ή σε κάποιον.
Χωρίς να ελέγχουν
αν αυτό που πιστεύουν
είναι ¨πραγματικό¨,
αν ισχύει,
αν αληθεύει πάνω στα πράγματα,
αν φέρνει ευτυχία,
καταξίωση,
χαρά πραγματική.
Απλά πιστεύουν,
και πορώνονται.
Πιστεύουν
και οπλίζονται με βέλη,
σπαθιά
και λαιμητόμους.
Άγιε Θωμά,
κάνε κι εμένα
¨άπιστο¨ σαν εσένα,
και δος μου
της καρδιάς σου
τη φλόγα
που ζητούσε το Χριστό
¨εν τοις πράγμασιν¨,
κι όχι το Χριστό – Ιδέα!

ΠΗΓΗ: romfea.gr



Μοῦ ἄρεσε πολὺ ὁ τίτλος ἑνὸς ἄρθρου, ποὺ διάβασα σὲ κάποιο περιοδικό, φίλοι. Ἔλεγε: «Οἱ νέοι δὲν εἶναι μάζα». Καὶ καθὼς μελέτησα αὐτὸ τὸ ἄρθρο, τράβηξε τὴν προσοχή μου τούτη ἡ φράση ἑνὸς Γάλλου ἐπαναστάτη: «Ἐπανάσταση δὲν εἶναι νὰ καῖς αὐτοκίνητα. Ἐπανάσταση εἶναι νὰ παραμένεις ὁ ἑαυτός σου, σὲ πεῖσμα ὅσων θέλουν νὰ σὲ μετατρέψουν σὲ μαζικὸ φαινόμενο». Σοφότατο!
    Γιατί, στὶς μέρες μας εἰδικά, καὶ τί δὲν γίνεται προκειμένου ὅλοι, ἰδιαίτερα δὲ οἱ νέοι, νὰ γίνουν μάζα; Καὶ τί δὲν κάνουν, προκειμένου νὰ τὴν μαζικοποιήσουν; Νὰ τὴν κάνουν ἕνα; Νά, κάτι σὰν κοπάδι ἄς ποῦμε. Καὶ στὴ συνέχεια τὴν ὁμογενοποιοῦν καὶ τὴν κάνουν κάτι σὰν πολτό. Γιὰ νὰ ἔχει ὅλα τα στοιχεῖα καὶ τὶς ἰδιότητες τοῦ κοπαδιοῦ!
    Καὶ ποιὸ εἶναι τὸ κύριο χαρακτηριστικό τοῦ κοπαδιοῦ; Δὲν ὑπάρχει ἀτομικὴ ταυτότητα, οὔτε καμιὰ ἰδιαιτερότητα, ἀλλ’ ὅλα εἶναι ὑποταγμένα στὴ μάζα, ὅλα λειτουργοῦν ὅπως ἡ μάζα. Πρόκειται γιὰ ἕνα ἄβουλο πράγμα, ποὺ τὸ πηγαίνει καὶ τὸ κάνει ὅ,τι θέλει ὁ τσοπάνος, ὡς ἰδιοκτήτης κιόλας τοῦ κοπαδιοῦ! Καὶ τὸ καθοδηγεῖ ὅπως θέλει, τὸ πηγαίνει ὅπου θέλει, τὸ κάνει νὰ ζεῖ ὅπως αὐτὸς θέλει, γιὰ τὸ ἐκμεταλλεύεται ἀπολύτως!
    Δὲν εἶπαν τυχαία τοῦτο τὸ λόγο: «Ἐκεῖνος ποὺ ἀκολουθεῖ τὸν ὄχλο, γρήγορα χάνεται σ’ αὐτόν». Γι’ αὐτὸ καὶ ὅλοι προτρέπουν: «Ξεχώρισε ἀπ’ τὴ μάζα πρὶν σὲ καταπιεῖ»!
    Νὰ γιατί εἶναι πάρα πολὺ σημαντικὸ σήμερα, μὲ τὰ τόσα μέσα «μαζικῆς» ἐπικοινωνίας ὅπως ἀποκαλοῦνται, ποὺ δροῦν ὀργανωμένα καὶ μεθοδικὰ παντοῦ, νὰ εἶσαι ἔξω ἀπ’ τὸ κοπάδι. Νὰ γιατί ἀποτελεῖ ὄντως ἐπαναστατικὴ πράξη νὰ εἶσαι ὁ ἑαυτός σου, ὅταν ἡ ἀπώλεια τῆς ταυτότητάς μας, εἶναι δίχως καμιὰ ἀμφιβολία ἡ μεγαλύτερη σύγχρονη ἀπειλή.
    Λοιπόν, χαίρομαι πολὺ ὅταν ἀκούω φράσεις ἢ καὶ διακηρύξεις σὰν αὐτές: «Θέλω νὰ εἶμαι ὁ ἐαυτός μου», «τὸ προτέρημά μου εἶναι ὅτι εἶμαι πάντα ὁ ἑαυτός μου» καὶ νὰ συμβαίνει ὄντως αὐτό. Καὶ λυπᾶμαι πάρα πολὺ γιὰ τοὺς ἄλλους, ποὺ λένε ἢ καὶ τραγουδοῦν φράσεις σὰν αὐτές: «Δίχως ταυτότητα πιά…». Λὲς κι ἀποτελεῖ κατάκτηση αὐτὴ ἡ κατάντια!
    Μὴ ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Θεὸς δημιούργησε ἕναν κόσμο πανέμορφο καὶ τόσο θαυμαστό, ἀκριβῶς γιατί διαθέτει ὅλη τὴ χάρη καὶ τὴ γοητεία τῆς ποικιλίας. Αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους. Ὁ καθένας μας εἶναι ἀνεπανάληπτος μὲ τὰ δικά του προσόντα, μ’ ὅ,τι τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, ὅπως τὸν ἔπλασε.
    Συμβαίνει ὅπως ἀκριβῶς καὶ μὲ τὸ δάσος. Τὴν ὀμορφιά του δὲν τὴν χρωστάει σὲ κάποια πανύψηλα ἢ καὶ αἰωνόβια δένδρα, ἀλλὰ καὶ στὸ ταπεινὸ ἐκεῖνο κυκλάμινο, τὴν δροσερὴ ἀνεμώνη, τὸ ταπεινὸ χαμόμηλο.
    Ἔτσι κι ἐμεῖς, ἔχουμε ὁ καθένας τὴ δική του χάρη καὶ ἰδιαιτερότητα. Τὰ δικά του προσόντα καὶ προτερήματα, μὲ τὰ ὁποῖα εἶναι σημαντικὸς καὶ χρήσιμος.
    Στ’ ἀλήθεια, εἶναι πάρα πολὺ σημαντικὸ νὰ εἴμαστε ὁ ἑαυτός μας. Καὶ ἐπαναστατικό, ὅπως εἴπαμε. Πῶς ὅμως μπορεῖ νὰ εἶναι; Κι ἂν εἶναι, κι ἂν πραγματικὰ συμβαίνει αὐτὸ πού διακηρύττει, πῶς μπορεῖ νὰ παραμείνει;
    Τὴν ἀπάντηση θὰ μᾶς τὴν δώσει αὐτὸ τὸ πανέμορφο κείμενο. Ἀναφέρει:
    «Ἡ ἀτομικότητα τοῦ κάθε ἀνθρώπου ὑπάρχει. Εἶναι δεδομένη. Ἡ προσωπικότητα ὅμως, ἡ ἐλεύθερη, ἡ ὁλοκληρωμένη, ἡ ἁγιασμένη, κατακτᾶται. Εἶναι ἀποτέλεσμα ἀγώνα καὶ προσπάθειας. Ἐπιπλέον εἶναι πανεύκολο νὰ εἶναι κανεὶς στοιχεῖα τῆς μάζας. Μὰ τόσο δύσκολο νὰ δρᾶ καὶ νὰ κινεῖται ὡς προσωπικότητα ἁγιασμένη, ἔξω καὶ μακριὰ ἀπ’ αὐτήν»!
    Τί ἐπαναστατικό! Τί ἀποκαλυπτικό!
    Ναί, ὁ Θεὸς προίκισε τὸν καθένα μας μὲ τὴν ἀτομικότητα καὶ τὴν ἰδιαιτερότητά του. Ὅμως θέλει, καὶ μᾶς ἔδωσε ὅλα τα προσόντα γι’ αὐτό, νὰ γίνει καὶ προσωπικότητα ἐλεύθερη ἀπὸ κάθε μορφὴ δουλείας, ὁλοκληρωμένη κι ἁγιασμένη. Ὁπότε ἀπαιτεῖται ἐδῶ κι ἡ δική μας προσπάθεια κι ὁ δικός μας ἀγώνας.
    Στ’ ἀλήθεια δὲν εἶναι καθόλου ἁπλό, τὸ νὰ εἶναι κανεὶς ὁ ἑαυτός του. Αὐτὸς ὁ ἑαυτὸς, ποὺ θὰ τὸν ὁλοκληρώνει, θὰ τὸν τελειοποιεῖ καὶ θὰ τὸν ἁγιάζει κάθε μέρα.
    Καὶ τί σύμπτωση! Μόνο αὐτὸς ὁ ἁγιαζόμενος καὶ τελειοποιούμενος καθημερινὰ ἑαυτὸς μας μπορεῖ τελικὰ νὰ μείνει ἔξω ἀπ’ τὴ μάζα. Ἄλλως παραμένει μόνο ἕνας πολὺ ὡραῖος πόθος καὶ μιὰ πολὺ καλὴ διακήρυξη αὐτὸ τὸ «εἶμαι ὁ ἑαυτός μου»…
 
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
 
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ
 
 
ΠΗΓΗ: pmeletios.com/ar_meletios/paideia/na_eisai_o_eaytos_soy.html



 
 
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Τιμόθεος, την Τετάρτη 22 Απριλίου 2015, το εσπέρας, παραμονή της εορτής του αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, μετέβη στην κωμόπολη της Αράχωβας.

Ο Σεπτός Ποιμενάρχης μας  χοροστάτησε και ομίλησε  στον πανηγυρικό εσπερινό, που τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Αράχωβας. Κατόπιν, ευχήθηκε στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεώργιο, επί τη ευκαιρία των ονομαστηρίων του.

Την Πέμπτη, 23 Απριλίου 2015, ανήμερα της εορτής του αγίου, λειτούργησε και ομίλησε στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Καρδίτσης. Ακολούθως, μετέβη στο Μαυρομμάτι Καρδίτσης, όπου προέστη της Δοξολογίας, η οποία τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Μαυρομματίου. Μετά το πέρας της Δοξολογίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας τέλεσε επιμνημόσυνη δέηση στο άγαλμα του Γεωργίου Καραϊσκάκη στο χώρο της κεντρικής πλατείας του χωριού.
























 
ΠΗΓΗ: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ
 
 
Την Κυριακή του Θωμά, 19 Απριλίου 2015, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Τιμόθεος λειτούργησε και ομίλησε στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου  στα Φάρσαλα. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την καθιερωμένη Αρτοκλασία υπέρ του Εμπορικού συλλόγου Φαρσάλων.
 








 
ΠΗΓΗ: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ
 
 
 
 
Το Δευτέρα του Πάσχα, 13 Απριλίου 2015,  εσπέρας, παραμονή της εορτής των αγίων ενδόξων Μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Τιμόθεος χοροστάτησε στον πανηγυρικό εσπερινό που τελέστηκε στο ομώνυμο ιερό παρεκκλήσιο της ενορίας Αγίου Νικολάου Καρδίτσης.
 








 
 
Την Δευτέρα του Πάσχα, 13 Απριλίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Τιμόθεος λειτούργησε και ομίλησε στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Χανδακλή Παλαμά.





 ΠΗΓΗ: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ